خوردیم در زمین ات
این خاک تازه تأسیس
از پشت سر به شیطان
از روبرو به ابلیس

از سُکر نامت ای دوست
با آن که مست بودیم
مارا ببخش یک عمر
شیطان پرست بودیم

حالا در این جهنم
این سرزمین مرده
تاوان آن گناه و
آن سیب کرم خورده

باید میان این خاک
در کوه و دشت و جنگل
عمری ثواب کرد و
برگشت جای اول

"سعید بیابانکی"

خون است اینکه بر جگرِ من شتك زده است

قصدم گلايه نيست، خودت جاي من ببين

ما را فقط نه دوست، نه دشمن، فلك زده است

امروز هم گذشت و دلت ميهمان نشد

بر سفره ای كه نان دعايش كپك زده است

هرشب من آن غريبه كه باور نمي كند

نامرد روزگار، به او هم كلك زده است

دارد به باد می سپرد این پيام را

سيب دلم برای تو ای دوست، لك زده است

"مژگان بانو"