یک عمر دست به دندان فشرده ایم

در این قمار یکطرفه ما نبرده ایم

ما شاعران عشق نوشته درون شعر

در نازکای حسرت یک عشق مرده ایم

یک عمر سیب و یا گندم تو را

از ترس طعنه های خدا ما نخورده ایم

وهمی ترین کسان زمین شعر گفته اند

ما هم به وهم مهر و وفا دل سپرده ایم

لیلای من درون بیابان قرارمان

از کوچه های شهر که سودی نبرده ایم