آه ,

این بخت گل آلوده 

چرا نگذارد

یک کف دست به ما 

آب زلالی برسد...

عطر تن تو نشسته در ماشینم

آشفته آن روسری رنگینم

از بس که میان راه در فکر توام

در آینه هم عکس تو را می بینم...

این روزها سرمان بدجور گرم است...

ولی کاش دلمان گرم بود...

دل گرمی ها 

از سرگرمی ها 

گرمترند...

دل ِ دنیا ، سنگه 

ما کاغذ ...

و سرنوشت ، قیچی ، برای جدایی ...

این بود که زندگیمون شد ،

بازی ِ سنگ ، کاغذ ، قیچی ...

1. عشـــق:

كه از سخنم و نگاهم و دستم و حركاتم و حیات و مماتم می بارد.

در آتش عشق می سوزم و هدف حیات را جز عشق نمی شناسم.

در زندگی جز عشق نمی خواهم، و جز به عشق زنده نیستم.

2. فقــــــر:

كه از قید همه چیز آزاد و بی نیازم. و اگر آسمان و زمین را به من ارزانی كنند،

تأثیری در من نمی كند.

3.تنهایـــــی:

كه مرا به عرفان اتصال می دهد. مرا با محرومیت آشنا می كند.

كسی كه محتاج عشق است، در دنیای تنهایی با محرومیتِ عشق می سوزد.

جز خدا كسی نمی تواند انیس شبهای تار او باشد و جز ستارگان اشكهای او را پاك نخواهند كرد.

جز كوههای بلند راز و نیازهای او را نخواهند شنید و جز مرغ سحر ناله های صبحگاه او را حس نخواهند كرد.

به دنبال انسانی می گردد تا او را بپرستد یا به او عشق بورزد. ولی هر چه بیشتر می گردد،

كمتر می یابد...

شهید دکتر مصطفی چمران در کنار چند کودک لبنانی . . .

تنهایــــــــی
ذره ذره خودی نشان می‌دهد
وقتی تو آنقدر کم پیدایی
که سنگینی روزگارم را
مورچه‌ ها به کول می‌کشند
و من
مات
مات
نگاهشان می‌کنم !
کم پیداتر از برفـــــ
روی خط استوایی !

کم کم یاد خواهی گرفت

تفاوت ظریف میان نگه داشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح را

این که عشق تکیه کردن نیست و رفاقت، اطمینان خاطر

و یاد می‌ گیری که بوسه ‌ها قرارداد نیستند

و هدیه ‌ها، معنی عهد و پیمان نمی ‌دهند.

کم کم یاد می گیری

که حتی نور خورشید هم می ‌سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری

باید باغ ِ خودت را پرورش دهی به جای این که

منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد.

یاد می گیری که می توانی تحمل کنی

که محکم باشی پای هر خداحافظی

یاد می ‌گیری که خیلی می ‌ارزی.