کوچه ها دلهره دارند و غمت، بارِ گران

هر کجا کوه غمی دید بر آن جاری شد

نشد امروز بگیرم ، غمِ دستانِ تو را

روزهایم،شبِ هجران،چه شبِ تاری شد

روی دوش غزلم داغِ تو را می بینم

آه..، انگار! مرا با تو سر و کاری شد

گفته ای نفی کنی گر به وصالت کوشم

کلماتت به گلوی غزلم ، باری شد ...