دو رباعی که هنگام خواندن آنها لبها بهم نمی خورند

هیچ کس در نزد خود چیزی نشد
هیچ آهن خنجر تیزی نشد
هیچ قنادی نشد استاد کار
تا که شاگرد شکرریزی نشد

گــرچه از هر دو جهان هيچ نشد حاصل ما    

غـــم نباشد، چــو بــود مهر تو اندر دل ما

حاصل كونْ و مكان، جمله ز عكس رخ توست 

پس همين بس كه همه كوْن و مكانْ حاصل ما

جملـــه اسرار نهان است درونِ لب دوست   

لب گشا! پــرده بــرانداز ازين مشكل ما

يــا بكش يــا برَهان زين قفس تنگ، مرا   

يا بــرون ساز ز دل، ايــن هــوس باطل ما

لايــق طوْف حـريم تو نبـوديم اگر   

از چـــه رو پس ز مــحبت بسرشتى گِل ما؟

"امام خمینی"