بار دیگر غم عشق آمد و دلشاد م کرد
عزم ویرانی من داشت و آبادم کرد

دشت تا دشت دلم وادی خاموشان بود
تندر عشق به یک صاعقه فریادم کرد

نازم آن دلبر شیرین که به یک طرفه نگاه
آتشی در دلم افروخت که فرهادم کرد

قفس عشق ز هر باغ دل انگیزترست
شکر صیاد که در این قفس آزادم کرد

یار شیرین من ار تلخ بگوید شهدست
وین عجب نیست که گویم غم او شادم کرد

"مهدی سهیلی"

*فرشتگان روزی از خدا پرسیدند :

 بار خدایا تو که بشر را اینقدر دوست داری پس چرا غم را آفریدی؟

خداوند فرمود : غم را به خاطر خودم آفریدم چون این مخلوق من که خوب می شناسمش تا

غمگین نباشد به یاد من نمی افتد.